SERBEST ZAMAN KOLAYLAŞTIRICILARI İLE SERBEST ZAMAN MOTİVASYONU ARASINDAKİ İLİŞKİ: KANONİK KORELASYON ANALİZİ
Author:
Abstract
Bu araştırmanın amacı serbest zaman aktivitelerine katılımı etkileyen serbest zaman motivasyonu ile kolaylaştırıcıları arasındaki ilişkinin Kanonik Korelasyon Analizi aracılığıyla belirlenmesidir. Araştırmada örneklem grubunu İstanbul Üniversitesi- Cerrahpaşa Spor Bilimleri Fakültesi’nde öğrenim gören, 245 erkek ve 111 kadın olmak üzere toplam 356 üniversite öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmanın örneklem seçiminde amaçlı örnekleme yöntemlerinden kolayda örnekleme tekniği kullanılmıştır. Çalışmada veri toplama araçları olarak, Kim ve ark., (2011) tarafından geliştirilen ve Türkçe’ye Gürbüz ve ark., (2019) tarafından uyarlanan “Serbest Zaman Kolaylaştırıcıları Ölçeği” ile Pelletier ve ark., (1989) tarafından geliştirilen ve Türkçe’ye Güngörmüş (2012) tarafından uyarlanan “Serbest Zaman Motivasyonu Ölçeği” kullanılmıştır. Sonuçlar serbest zaman kolaylaştırıcıları veri setine en fazla katkı sağlayan değişkenler (.45 üzeri) kişisel kolaylaştırıcılar ve yapısal kolaylaştırıcılar iken; serbest zaman motivasyonu veri setine katkı sağlayan değişkenler; motivasyonsuzluk, özdeşim, bilmek ve dışsal düzenlemedir. Ayrıca kolaylaştırıcılar veri setindeki kişisel ve yapısal kolaylaştırıcılar ile motivasyon veri setindeki bilmek ve özdeşim aynı yönlü ilişkilere sahipken; dışsal düzenleme ve motivasyonsuzluğun ters yönlü ilişkilere sahip olduğu belirlenmiştir. Sonuç olarak serbest zaman kolaylaştırıcılarının arttırılması serbest zaman motivasyonunu arttırmanın bir yolu olabilir.
Keywords
Abstract
This research aimed to reveal the relationship between leisure motivation and facilitators, which affect participation in leisure activities, through Canonical Correlation Analysis. The research sample group consisted of 356 university students, 245 males, and 111 females, studying at the Faculty of Sport Sciences of Istanbul University- Cerrahpasa. The convenience sampling technique, one of the purposeful sampling method, was used in the sample selection of the study. The “Leisure Facilitators Scale” developed by Kim et al., (2011) and adapted to Turkish by Gürbüz et al., (2019) and the “Leisure Motivation Scale” developed by Pelletier et al., (1989) and adapted into Turkish by Güngörmüş (2012) were used as data collection tools. As a result, the variables (above .45) that contributed the most to the leisure facilitators data set were personal facilitators and structural facilitators; variables contributing to the leisure motivation dataset; were amotivation, identification, knowing, and external regulation. Besides, while personal and structural facilitators in the facilitators data set and knowing and identification in the motivation data set have the same directional relations; It was determined that external regulation and amotivation have inverse relations. Consequently, increasing leisure facilitators may be a way to increase leisure motivation.